3 daagse jeeptour van Uyuni in Bolivia naar San Pe
Door: Anne
Blijf op de hoogte en volg Anne
13 Maart 2011 | Bolivia, Uyuni
Maandag was het dan eindelijk tijd om de carnaval achter ons te laten en richting de middle off nowhere te gaan! Tenminste dat dachten we…
Carnaval kwam hier toch ook overal weer terug, de vrolijke muziek die mij totaal niet meer als muziek in de oren klinkt en de waterbommen en schuimbussen die ik echt niet meer als grap zie..
Hoe ongeorganiseerd Bolivia is kwam in deze tour ook wel weer naar voren.
Na zo’n uur vertraging konden we eindelijk met onze groep vertrekken. We vertrokken iets later omdat er jeeps te kort waren….
Op naar de ‘treinbegraafplaats’, het eerste treinstation van Bolivia wat nu niet meer wordt gebruikt maar waar nog wel steeds oude treinen zijn en vooral veel afval te vinden is. Een mooie plaats voor een fotoshoot met onze nieuwe camera’s.
Hierna doorna naar het grootste zoutmeer ter wereld. En het is echt enorm oneindig groot, super mooi. 1 grote uitgestrekte witte vlakte, super! (check mijn facebook voor een selectie van de vele foto’s).
Hierna terug naar Uyuni, daar begint het rare gedoe alweer. We moesten onze backpacks vanochtend achter laten in de agency en die gingen we nu ophalen. De 3de gids van vandaag zette ons af bij de agency, de agency was dicht en hij ging tanken… voor 2u. Hierna kwam hij terug en even hierna ook iemand die voor ons de deur open kon doen. De reis kon zich voortzetten..
Na een paar uur kwamen we aan in ons hotel, waar we zo rond 22u ons diner geserveerd kregen..
De 2de dag vervolgde de route zich door mooie hoge bergen met besneeuwde toppen, door woestijn landschap, enorme rotsblokken gevormd door water en wind, door rivieren en langs meren met flamingo‘s en lama‘s.
De lunch gaf me het ultieme camping gevoel, tussen de hoge bergen in de auto met zelfs enkele sneeuwvlokken buiten!
We sloten de dag af bij lagune colorado. Een groot, mooi, rood gekleurd meer met heel veel flamingo’s. Hier vlakbij zouden we gaan ‘slapen’ in een hotel.
Nadat we een lange tijd ruzie hadden gemaakt wie wanneer gebruik mocht maken van de 2 stopcontacten in het gehele hotel was het tijd om naar onze, serieus, heerlijk comfortabele bedden te gaan.
Ik heb er niet lang van mogen genieten, het was hier echt ijs en dan ook echt ijskoud en na ongeveer een uur werd Jen (1 van de meiden uit Californie) wakker met enorme buikpijn.. Ze had alle symptomen van een blindedarmontsteking en dus besloten we voor alle zekerheid maar met de gids richting een medici te gaan. Volgens onze gids zat er bij de entreekosten van het nationale park medice service inbegrepen en dus op naar de entree van het park.
En daar begon het avontuur… Onderweg kwamnen we midden op de weg een stilstaande jeep tegen met een dronken oude man ernaast.. Grote bocht erom heen en weer door. Na zo’n 20 minuten kwamen we aan bij de ‘eerste hulp post’. Waar we te horen kregen dat er geen medici aanwezig was in dit park, maar we konden wel wat medice thee proberen in het kleine dorpje van het park.. Op daarheen, en ja hoor natuurlijk, carnaval nog steeds in volle gang, zelfs in dit dorpje waar misschien 10 man woont. Maar wel 10 dronken man. De gids ging de auto uit om iemand te zoeken en wij zouden blijven wachtten in de auto, niet veel later ging de bestuurdersdeur weer open.. Een vreemde oude zatte man.. Ik vroeg hem een aantal keer vriendelijk in het Spaans om de deur te sluiten en na de laatste keer, dit keer niet zo vriendelijk, liep hij weg.. Snel sloot ik de deur maar niet veel later kwam hij met 2 vrienden terug, tijd om de gids te roepen. Ik bleef tot die tijd de deuren dicht trekken en Alice zat achterin met de peperspray en haar ’tazer’ klaar. Uiteindelijk kwam er een boze gids terug. Er is geen medici aanwezig en degenen die genezende thee zouden hebben waren allemaal dronken.. Snel terug naar het hotel met een aantal zatlappen achter ons aan die nog steeds de auto in probeerden te komen.
De volgende dag voelde Jen zich gelukkig een stuk beter en om 5.30 begonnen we aan het laatste deel van onze jeeptour.
Eerst naar de geisers, super! Een grote vlakte grond waar hier een daar flinke stoom uit kwam en met kolkende massa’s lava overal.
Hierna door naar natuurlijke thermale baden, heerlijk uiteraard! Daar knapt een mens van op na een nacht geen slaap in een ijskoude omgeving.
Hierna de laatste stop met de groep, lagune verde. Hier hebben we met de groep een offering aan moeder aarde gebracht. Een aantal grote vlakke stenen stapelen en daarbij iets zeggen, bedanken en wensen.
Toen door naar de Chileense grens! Weg van Bolivia, daar keek ik ondertussen wel naar uit.
Het was de raarste grensovergang ooit. De migratiedienst van Bolivia was in het midden van de woestijn. Van hieruit moesten we een bus nemen naar Chile maar deze waren allemaal vol… We hadden het geluk dat we nog met een soort van taxi mee konden. Na zo’n bijna 40 minuten kwamen we aan in San Pedro de Atacama en daar gingen we naar de immigratie.
Over Chile de volgende keer meer!
Veel liefs, Anne
Carnaval kwam hier toch ook overal weer terug, de vrolijke muziek die mij totaal niet meer als muziek in de oren klinkt en de waterbommen en schuimbussen die ik echt niet meer als grap zie..
Hoe ongeorganiseerd Bolivia is kwam in deze tour ook wel weer naar voren.
Na zo’n uur vertraging konden we eindelijk met onze groep vertrekken. We vertrokken iets later omdat er jeeps te kort waren….
Op naar de ‘treinbegraafplaats’, het eerste treinstation van Bolivia wat nu niet meer wordt gebruikt maar waar nog wel steeds oude treinen zijn en vooral veel afval te vinden is. Een mooie plaats voor een fotoshoot met onze nieuwe camera’s.
Hierna doorna naar het grootste zoutmeer ter wereld. En het is echt enorm oneindig groot, super mooi. 1 grote uitgestrekte witte vlakte, super! (check mijn facebook voor een selectie van de vele foto’s).
Hierna terug naar Uyuni, daar begint het rare gedoe alweer. We moesten onze backpacks vanochtend achter laten in de agency en die gingen we nu ophalen. De 3de gids van vandaag zette ons af bij de agency, de agency was dicht en hij ging tanken… voor 2u. Hierna kwam hij terug en even hierna ook iemand die voor ons de deur open kon doen. De reis kon zich voortzetten..
Na een paar uur kwamen we aan in ons hotel, waar we zo rond 22u ons diner geserveerd kregen..
De 2de dag vervolgde de route zich door mooie hoge bergen met besneeuwde toppen, door woestijn landschap, enorme rotsblokken gevormd door water en wind, door rivieren en langs meren met flamingo‘s en lama‘s.
De lunch gaf me het ultieme camping gevoel, tussen de hoge bergen in de auto met zelfs enkele sneeuwvlokken buiten!
We sloten de dag af bij lagune colorado. Een groot, mooi, rood gekleurd meer met heel veel flamingo’s. Hier vlakbij zouden we gaan ‘slapen’ in een hotel.
Nadat we een lange tijd ruzie hadden gemaakt wie wanneer gebruik mocht maken van de 2 stopcontacten in het gehele hotel was het tijd om naar onze, serieus, heerlijk comfortabele bedden te gaan.
Ik heb er niet lang van mogen genieten, het was hier echt ijs en dan ook echt ijskoud en na ongeveer een uur werd Jen (1 van de meiden uit Californie) wakker met enorme buikpijn.. Ze had alle symptomen van een blindedarmontsteking en dus besloten we voor alle zekerheid maar met de gids richting een medici te gaan. Volgens onze gids zat er bij de entreekosten van het nationale park medice service inbegrepen en dus op naar de entree van het park.
En daar begon het avontuur… Onderweg kwamnen we midden op de weg een stilstaande jeep tegen met een dronken oude man ernaast.. Grote bocht erom heen en weer door. Na zo’n 20 minuten kwamen we aan bij de ‘eerste hulp post’. Waar we te horen kregen dat er geen medici aanwezig was in dit park, maar we konden wel wat medice thee proberen in het kleine dorpje van het park.. Op daarheen, en ja hoor natuurlijk, carnaval nog steeds in volle gang, zelfs in dit dorpje waar misschien 10 man woont. Maar wel 10 dronken man. De gids ging de auto uit om iemand te zoeken en wij zouden blijven wachtten in de auto, niet veel later ging de bestuurdersdeur weer open.. Een vreemde oude zatte man.. Ik vroeg hem een aantal keer vriendelijk in het Spaans om de deur te sluiten en na de laatste keer, dit keer niet zo vriendelijk, liep hij weg.. Snel sloot ik de deur maar niet veel later kwam hij met 2 vrienden terug, tijd om de gids te roepen. Ik bleef tot die tijd de deuren dicht trekken en Alice zat achterin met de peperspray en haar ’tazer’ klaar. Uiteindelijk kwam er een boze gids terug. Er is geen medici aanwezig en degenen die genezende thee zouden hebben waren allemaal dronken.. Snel terug naar het hotel met een aantal zatlappen achter ons aan die nog steeds de auto in probeerden te komen.
De volgende dag voelde Jen zich gelukkig een stuk beter en om 5.30 begonnen we aan het laatste deel van onze jeeptour.
Eerst naar de geisers, super! Een grote vlakte grond waar hier een daar flinke stoom uit kwam en met kolkende massa’s lava overal.
Hierna door naar natuurlijke thermale baden, heerlijk uiteraard! Daar knapt een mens van op na een nacht geen slaap in een ijskoude omgeving.
Hierna de laatste stop met de groep, lagune verde. Hier hebben we met de groep een offering aan moeder aarde gebracht. Een aantal grote vlakke stenen stapelen en daarbij iets zeggen, bedanken en wensen.
Toen door naar de Chileense grens! Weg van Bolivia, daar keek ik ondertussen wel naar uit.
Het was de raarste grensovergang ooit. De migratiedienst van Bolivia was in het midden van de woestijn. Van hieruit moesten we een bus nemen naar Chile maar deze waren allemaal vol… We hadden het geluk dat we nog met een soort van taxi mee konden. Na zo’n bijna 40 minuten kwamen we aan in San Pedro de Atacama en daar gingen we naar de immigratie.
Over Chile de volgende keer meer!
Veel liefs, Anne
-
13 Maart 2011 - 03:50
Patricia Van Der Schaaf:
Kon zuster Anne niet even een appendectomie verrichten midden in de zoutwoestijn? ;)
Bedankt voor weer een leuk verhaal voor tijdens mn nachtdienst, altijd welkom :D! x -
13 Maart 2011 - 05:19
Anne O:
Tja ik wilde het bijna doen Patricia maar toen zakte de symptomen alweer weg.. Zorg maar dat je over een paar dagen weer in de nacht zit, heb ik weer een verhaaltje voor je;)
jij je volgende reis alweer geboekt?
xx -
13 Maart 2011 - 05:50
Sjoerd:
weer een goed verhaal.
laat die mannen nou eens met rust anne het zijn niet zo als de nederlanders voor je het weet lopen ze je achterna naar nederland. met pa en ma gezeligge dagen hier. maar kibbelden ze ook zoveel toen ze bij jou waren vorig jaar?
maar verder lekker rond touren in new zealand.
xx -
13 Maart 2011 - 15:29
Jacqueline En Alcuin:
Lieve Anne,
leuk dat je zoveel schrijft, ik stuur het ook door naar onze meisjes voor hun avontuur vanaf juli en oktober. Kunnen ze vast genieten van de voorpret.
Geniet nog van je avonturen!!
het klink, bijna, allemaal geweldig.
big hug!
-
13 Maart 2011 - 18:45
Nik:
De wat minder leuke dingen zijn hilarisch als je daar straks op terug kijkt :D. Je hebt het toch maar allemaal overleefd! En wat een partypeeps daar zeg! Daar kan ik nog wat van leren. Kusje! -
13 Maart 2011 - 18:49
Patrick Cynthia Gio:
Jeetje schat wat een verhaal weer!! mooi avontuur hoor maar wat eng met die vieze mannen! gelukkig loopt het elke x weer goed af. en heb je weer heerlijk genoten van een thermen. zal je foto`s gaan bekijken..
KUS -
13 Maart 2011 - 20:34
Anne Mauer:
Klinkt weer vet allemaal An :) xx -
17 Maart 2011 - 11:25
Kristen:
Gelukkig is alles weer goed afgelopen en hebben jullie uiteindelijk ook lekker kunnen genieten.
liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
