Natuur en rust in Peru en Ecuadoor

Huaraz is de ideale uitvalbasis voor meerdaagse trektochten in de bergen maar ook als je wat krapper bij tijd zit, zoals ik, valt hier genoeg te doen. Bijvoorbeeld 1 daagse hiketours naar ruines/ meren/ bergen, mauntainbiketours of paardrijdtochten. Na een blik op mijn agenda geworpen te hebben en tot de conclusie te zijn gekomen dat ik hier echt niet teveel tijd kon doorbrengen en ik al aardig wat ruines en meren heb gezien de afgelopen maanden, koos ik voor het laatste. Zo zou ik in een paar uur tijd toch heel wat van de omgeving gaan zien.
Dit viel me een beetje tegen, het was 3 uur lang rustig wandelen met de paarden en ja dan zie je natuurlijk niet zo heel veel. Hoewel deze 3 uur wel in een erg mooi berg gebied waren.

De aanloop naar de presidentsverkiezingen zijn hier in volle gang. 10 april zijn de verkiezingen en hier draait niemand eromheen op wie ze zullen gaan stemmen. Met verf staat in grote letters op huizen de namen van verschillende partijen geschilderd. En niet alleen dat, de muren van de huizen worden hier voor alles gebruikt dat ze duidelijk willen maken.
Tijdens de paardrijdtocht kwamen we in de bergen ook langs een aantal van dit soort huizen en op een aantal zag ik ‘hitler’ staan. Na het 3de huis met deze welbekende naam vroeg ik toch maar subtiel of dit op de welbekende Duitse man sloeg maar het bleek de naam van het bergdorpje te zijn….

Na 2 dagen in het heerlijke relaxte plaatsje was het weer tijd voor de nachtbus. Op naar Trujillo, weer wat noordelijker in Peru. In Trujillo aangekomen moest ik 6 uur wachtten op mijn aansluiting naar Piura en dus maar wat rondgeslenterd in deze stad waar ik al eerder was geweest. Toen we om half 2 eindelijk de bus in konden stond ons daar een grote verassing te wachtten.

De bussen zijn hier in verschillende klassen verdeeld. Afhankelijk van het land en de maatschappij heb je voor de korte afstanden, tot zo’n 4 uur, de kleine bussen of de ‘normale’ bussen. De langeafstandsbussen vallen onder te verdelen in de semi cama (de wat luxere bussen, meestal de bovenverdieping van een dubbeldekker, de stoelen kunnen wat platter en soms zit er ook een dekentje en maaltijd bij inbegrepen) wat over het algemeen de keuze is voor de backbacker en de middenklasse van de bevolking hier, cama (meestal de benedenverdieping van een dubbeldekker, deze stoelen kunnen helemaal plat en hier krijg je meer service) en dan heb je soms ook nog VIP bussen.
Voor mijn 6uur durende busrit overdag naar Piura had ik de meest economische prijs gekozen en ik had voor zo’n €7 ook niet al te veel luxe verwacht.

Des te groter was dus de verassing toen we boven in de dubbeldekker aankwamen, het leek wel de VIP bus. De rijen waren 3 stoelen breed (1 stoel, gangpad, 2 stoelen) want omdat de dikke, zachte, leren stoelen zo groot waren was er geen plaats voor de gebruikelijke 4 stoelen per rij. De stoelen waren zeer comfortabel en konden bijna helemaal plat. Plus het feit dat de bus nagenoeg helemaal leeg was heb ik in deze bus heerlijk mijn gemiste uurtjes slaap van de nachtbus hiervoor kunnen inhalen.
En alvast voor de komende nachtbus.. Want dat was dan weer alles behalve luxe. Een gewone bus waarvan de stoelen wel in ligstand konden maar de bus moest regelmatig stoppen i.v.m. de grensovergang naar Ecuador en overige controles.

Maargoed ik wist gelukkig waar ik naartoe ging. Vilcabamba! En niet zomaar Vilcabamba, naar een hostel/ lodge op een berg vlakbij dit plaatsje met mooie uitzichten, een zwembad, massage/beauty faciliteiten, hike tochten, paardrijdtochten, goed eten, hangmatten, cocktails etc. etc. Nog even heerlijk relaxen dus.

De eerste dag besloot ik het rustig aan te doen, lekker een boek gelezen in de hangmat en een wandeling gemaakt naar het plaatsje. Vilcabamba staat in het teken van de organische, ecologische, levensstijl. Het eten, het drinken, de massages en de bij deze levensstijl horende yoga en meditatieklassen. En ook de hierbij horende lay back populatie van vooral veel immigranten.

En zo belandden we deze eerste avond in Vilcabamba in een meditatiegroep. Het was dat de groep aardig serieus was en dus wist ik nog net mijn lach in te houden. Eigenlijk ging het eerste half uur mediteren best goed maar toen de 2de helft aanbrak raakte toch mijn geduld een beetje op. Toch niet helemaal iets voor mij dat mediteren.

Vrijdag heb ik het paardrijden nog een keer een kans gegeven. Mijn zadelpijn van Huaraz was nog niet weg of het mocht alweer plaats maken voor de zadelpijn van Vilcabamba.
Een mooie avontuurlijke route over moeilijk doorgaanbare paden door de bergen met uitzicht op het plaatsje en dit keer werd het rustig stappen afgewisseld met draven en galop.

Vandaag, Zaterdag, is het alweer mijn laatste dag in Vilcabamba.
Over een uur heb ik een rug massage op de planning staan en vanmiddag gaan we naar een yogales.
Hierna hoop ik helemaal klaar te zijn voor mijn nachtbus naar Guayaquil.
Morgenochtend zal ik daar aankomen en op het vliegtuig naar de Galapagos stappen!

Tot snel, Anne