El fin..

En wat vloog de tijd toen opeens snel voorbij..

Een week lang new chicks en Japon.
We begonnen in Taganga; feesten en relaxen.
Van hieruit zijn we een duiktour gaan doen waarbij Joke en ik het bij het snorkelen hielden en de rest 2 duiken heeft gemaakt. Moe maar voldaan sliepen we die nacht op onze priveklif in nationaal park Tayrona, in een hangmat uitkijkende over de zee.

De volgende dag werden we per vliegende hollander boot al vliegend en ketsent over de wilde zee naar Cabo de San Juan de la Guia gebracht waar we na ongeveer een uur bont blauw en misselijk aankwamen. Zodra ik het zoute zeewater ver genoeg uit mijn ogen had kunnen wrijven zag ik dat we zojuist op een filmset waren afgegooid. Althans zo leek het.. de immens grote rotsen in het water, het lichte strand, de helder blauwe zee en de vele scheef hangende palmbomen.

Na nog een nachtje in dit deel van het prachtige Tayrona park liepen we, in verband met tijdsnood, zondag het mooie nationale park met rotsen, wilde zee, jungle, vele cocosnoten en blauwe krabben al weer uit.

Op naar Pamonilo. Dit plaatsje was mij door zowel medereizigers als Colombianen aangeraden om er minstens een paar dagen te verblijven. Een laidback kustplaatsje, authentiek en nog niet in de reisbijbel opgenomen. Een paar dagen ging niet lukken maar we besloten er sowieso een middag te vertoeven.

Na een mooie busrit van een uur vanuit Tayrona park langs bananenplantages, straatverkopers en door kleine dorpjes werden we midden op een weg tussen een paar locale restaurantjes afgezet, geen toerist te zien, geen strand te bekennen. We besloten het dorp in te lopen en kwamen zo via het pure leven van Pamonilo uiteindelijk uit bij de ruwe kust.

Uiteindelijk de laatste bus naar Taganga terug genomen voor nog een laatste avond new chicks en Japon. Vanaf maandag zou onze groep zich langzaam gaan opsplitsen.

Maandag nog een heerlijke relaxte strand/ shop dag gehad en dinsdag was het tijd om terug te gaan naar de kuststad Cartagena.

Woensdag ochtend ging onze vlucht namelijk naar Bogota en donderdag middag was het voor mij dan toch echt alweer tijd om terug naar Nederland af te reizen.


38 dagen Colombia.. wat vliegt dat voorbij.

Wat is het ook weer fijn om thuis te zijn en terug te kijken op weer een mooie reis vol met nieuwe ervaringen, fijne mensen en paradijselijke plekken.
Ik ben blij dat ik na alle verhalen dan nu eindelijk ook zelf kan weten hoe Colombia is.

Zeker wil ik nog een keer terug naar dit gigantische, veelzijdige, mooie land waar ik deze reis veel te veel plekken van heb moeten overslaan.
Maar voor nu.. blijf ik voorlopig nog in Nederland .


Adios en bedankt voor het volgen van mijn blog/ :)