Amazing Thailand

Mijn 25 dagen amazing Thailand zitten er alweer op.
Het was een drukke maar ook zeker mooie en ontspannende reis.

Na een aantal dagen Bangkok vertrok ik samen met Inge en Femke naar kanchanaburi, hier hebben we onder andere de Erawan waterfalls en de hellfirepass bezocht. De watervallen waren mooi en het laatste was heftig, de hellfire pass is een deel van de birma spoorlijn waarbij door krijgsgevangen met handgereedschap een diepe inkeping is gemaakt. Enorm hoe die mensen hier in de 2de wereld oorlog als slaven hebben moeten werken en wat weten wij daar weinig vanaf..

Na Kachanaburi gingen we naar Ayuttaya, de oude hoofdstad van Thailand en van daaruit gingen we naar Sukothai, dat was weer de hoofdstad van Thailand voor dat Ayuttaya dat was. In deze steden hebben we veel tempels, reünies van tempels en monniken gezien. Lekker Hollands zijn we op het fietsje langs deze bezienswaardigheden gegaan. Erg mooi en vooral ook erg veel! Niet te geloven hoe ze voor elke god een andere tempel bouwden en daar dan meerdere van en dat allemaal in 1 stad..

Geloof het of niet maar hierna waren we wel een klein beetje tempel moe. Op naar Chiang mai, op naar de natuur en het feesten.

In Chiang mai hadden we een tour geboekt naar ‘de gouden driehoek’, het drielandenpunt Thailand, Laos en Myanmar.
Op weg naar dit drielandenpunt maakten we een stop bij hotsprings en bij ‘de witte tempel’. Vooral dat laatste was fascinerend om te zien. Heerlijk kits, alles wit met glansaccenten en je bereikte de temepel door over een brug te lopen en dan zag je naast/onder je allemaal doodskoppen en handen… Apart.. In de tempel was een wassenbeeld neergezet van een belangrijke overleden monnik.

Uiteindelijk hebben we in Laos voet al wal gezet. Daar zagen we een grote markt en veel bedelaartjes die we gelukkig blij konden maken met sultanas en sojamelk.

Op de weg terug stopte we nog bij een zogenaamd authentiek ‘long necks’ dorpje. Hier werd ik niet echt gelukkig van. Gidsen die rondliepen en tegen de toeristen zeiden ‘you make pictures, they don’t mined’, een Chinese toerist die letterlijk met zijn neus in de nek van een 16jarige inwoonster zat om te controleren of ze ook wel echt 16 ringen om haar nek had en de inwoners die maar vriendelijke bleven lachen en probeerden beeldjes en sieraden te verkopen. Erg aparte en zeer toeristische ervaring.

Dat Thailand erg inspeelt op de toerisme was me sowieso al wel opgevallen, ook toen we de volgende dag scooters hadden gehuurd om zelfstandig de stad uit te kunnen gaan en alle tours achter ons wilden laten konden we er niet aan ontkomen. Onderweg naar de watervallen kwamen we om de paar meter borden tegen;

‘come see the elephant doing trics after 50m’
‘come see the monkey show, take right’
‘take picture with cobra snake’
‘elephant riding tour’
‘tiger park after 100m right, go on the pictere with big tigers and baby tigers’
‘local market’
‘night market’
‘shooting farm after 500m left side’
‘etc. etc.’

Wij reden deze borden echter voorbij en zochten de rust op bij de watervallen.
Hierna gingen we offroad langs de rijstvelden, super mooi! En het ‘echte’ Thailand voor mij.

Die avond zouden onze paden scheiden, Femke pakte het vliegtuig naar Phuket en Inge en ik pakte de bus naar Bangkok om vervolgens naar het eiland Koh Chang te gaan.
En Koh Chang is mooi, heel mooi. Groen, bergen, helderblauwe zee, kort maar mooi strand en prima te verkennen per scooter wat we dus ook weer voor 2 dagen hadden gedaan.
We sliepen in een bungalow op een park dat een beetje campingachtig aandeed. De meesten bezoekers kwamen hier al jaren en zaten lekker op hun voor-veranda te buurten met elkaar.
Voordat we het wisten zaten wij er ook bij en even later met al een aardige groep Hollanders bij een Hollandse kroeg.

Maar aan al het mooie komt een eind, we moesten Koh Chang al weer snel verlaten, Inge zou namelijk na lange tijd weer terugkeren naar Nederland en mijn moeder en tante zouden aankomen in Bangkok. En dus was het tijd voor een laatste goede stapavond in Bangkok met Inge’s Intern vrienden.

De volgende dag verwelkomden we mijn moeder en tante en was het tijd om Inge weer voor even gedag te zeggen.

Voordat mama en ik het vliegtuig zouden pakken naar Phuket gingen we eerst nog met Karina naar de ‘floating market’ en de ‘Railway market’. Het eerste erg toeristisch maar wel leuk om te zien hoe ze alles per bootjes of vanaf de kade verkopen. Het 2de was totaal niet toeristish maar zeker het bezoeken waard; Er wordt een markt gehouden midden op de spoorweg, dan horen we een trein aankomen… De marktkooplui halen in rap tempo alles binnen, de trein komt langs en voordat ik met mijn ogen heb geknipperd staat alles er alweer.

Vanuit Phuket zijn mijn moeder en ik de volgende dag naar Koh Phi Phi gegaan, een supermooi eiland aan de westkust van Thailand en tevens decor voor de film ‘the beach’. Rotsen en kliffen reizen uit de zee omhoog en de witte strandjes en palmbomen ontbreken ook niet.

Nadat ik samen met mn moeders van al dit moois het mogen genieten was ik nu de laatste dagen van mijn Thialand reis nog even op mezelf aangewezen. Ik besloot naar Krabi te gaan. Net als Koh Phi Phi ook slachtoffer van de tsunami van 2004. Het heeft zijn sporen achtergelaten. In principe is alles weer mooi opgeknapt en herbouwd maar overal staan borden met evacuatieroutes en her en der vindt je gedenktekens en/of krantenknipsels van toen.

Ik beloot in Krabi even lekker te relaxen, privekamertje in een hotel/spa, tochtje naar Railey beach, tochtje naar Podan eiland en toen toch maar door. Naar PhangNa, voor een bezoek aan het James bond eiland. Buiten de buien van avonds in Krabi had ik tot nu toe nog niets gemerkt van het regenseizoen maar toen we naar het James bond eiland vertrokken betwijfelde ik of we het droog zouden houden… Maarrr het was ons gegund, weer een zonnig uitstapje!

M’n laatste dagen vond ik zeer backpack waardig en bestonden uit wachtten, wachtten, reizen, wachtten. Op de dag van mijn vlucht vanuit Phuket terug naar Bangkok besloot ik nog even op de locale bus stappen richting nationaal park Khao Sok.
Ik viel van het ene verhaal in het andere. De bus zou om 8u vertrekken.. Nee de bus gaat pas om 9.30. Phuket is dan nog op 1uur afstand, nee 2 uur, nee 3 a 4 uur.. Er komen geregeld bussen naar Phuket langs het park, nee het is Chinees nieuw jaar dus we weten niet wanneer en hoe vaak er bussen langs komen… Het heeft nut om het park in te gaan, het heeft geen nut om het park in te gaan, het heeft wel nut om te gaan als je met mijn taxi mee gaat…
Kortom kwam het er uiteindelijk op neer dat ik geluncht heb net buiten het park om vervolgens de bus te pakken naar het vliegveld waar ik uiteraard veel te vroeg aan kwam.. Ach ja beter te vroeg dan te laat en ik heb veel mooie landschappen gezien onderweg.

Na een goede vertraging met deze vlucht, een kort nachtje slapen in Bangkok en wat goede last shopping op de grote markt chatuchak, was het nu toch echt tijd om huiswaarts te keren.

Maar niet voordat ik nog een glimp heb gevangen van het Chinese nieuw jaar, zowel in Thailand, als vanuit het vliegtuig, als in China waar ik een stop over had.
Zo kort op reis en dan zelfs 2 keer oud en nieuw vieren in 2 verschillende landen.



Tot de volgende reis! En nee die staat nog niet op de planning… (tenminste nog niet concreet..)

Voor foto’s zie mijn facebookpagina.

Sawadeeka Anne