The outback !
Blijf op de hoogte en volg Anne
10 April 2018 | Australië, Darwin
Het was tijd voor mijn geboekte tours om, dwars door de outback, van Adelaide naar Darwin te komen. Een tour die niet bovenaan mijn lijst stond, veel droge vlakte en wat beroemde grote rotsformaties leek me nou niet zo bijzonder als dat iedereen zegt. Maar gezien het echt een must do is volgens velen begon ik er toch verwachtingsvol aan. En ik moet zeggen, al snel was ik erg onder de indruk van hoe zeer ik wel niet onder de indruk was.
Het was een drukke week, we maakte langen dagen en korte nachten. Zagen elke dag de zon opkomen en ondergaan, zaten veel in de bus en maakten geweldige wandelingen. Ik zal proberen dag voor dag de afgelopen week te beschrijven en jullie zo een beetje een beeld te geven van wat ik allemaal heb gedaan en gezien.
Met een groep van 21 toeristen vertrokken we dinsdag ochtend met onze gids naar Flinders Rangers NP, de tour naar Alice Springs was begonnen!
De eerste dagen van de tour bestonden vooral uit veel, erg veel rijden. Er moesten flinke afstanden overbrugd worden om bij het midden van Australië uit te komen.
Naast wat boodschappen, een lunchstop bij een wijngaard en een wandeling door het prachtige gebergte van Alligator Gorge deden we de eerste dag dan ook niet veel.
Met donker kamen we aan bij onze campsite en toen we uiteindelijk de stroomvoorziening aan de praat hadden gekregen konden we ons gaan installeren.
Ik keek er best naar uit dat ik 4 nachten van deze tour in een 'swag' zou slapen; een soort matras met een regenhoes erom heen waar je in je slaapzak, onder de blote sterrenhemel, in gaat liggen. Nou ik kan je vertellen, de eerste nacht was gelijk vreselijk! Ok goed, het onder de sterrenhemel liggen en de vuurvliegjes zien gaan was prachtig maar het lag niet comfertabel, het was vreselijk koud en toen ik nog geen 5 seconden in bed lag zag ik een spin, ongeveer zo groot als m'n hoofd, naast m'n hoofd!! Jullie begrijpen wel dat ik gelijk klaar wakker was en mijn swag een paar meter verderop tussen een paar groepsgenoten in heb gepropt.
Ik was blij toen onze gids ons om 5.15 wakker maakte om op te staan, op dit verlossende moment lag ik al een tijd te wachten.
Gelukkig had ik voor de 2de dag maar weinig energie nodig. We reden zo'n 600km dwars door de uitgestrekte droge, rode vlakte (met toch ook nog verassend veel kleine groene bosjes) dus het uitzicht kende ik na een tijdje ook wel, tijd om mn ogen nog even te sluiten:).
Naast de droge, zanderige vlakte zagen we de grootste zoutvlakte van Australië, een aantal emoes en heel veel kangaroos, zowel dood als levend.
Onze gids controleerde een paar doodgereden kangaroos of ze niet nog een jong in hun buidel hadden die gered moest worden, bij 1 was dit inderdaad het geval maar hulp was al te laat...
De tweede nacht sliepen we in het bijzondere plaatsje Coober Pady. Dit mijnstadje staat bekend als 'Opal capital of the world'. Met een klimaat dat varieert tussen -2 en +50 graden bedachten de inwoners al jaren geleden dat het klimaat onder de grond veel leefbaarder is, net zoals in de mijnen waar zij werkten.
En dus sliepen wij vannacht, net als de locals, onder de grond.
In Coober Pady leerden we het een en ander over de mijnen, de kostbare Opal steen en het leven onder de grond.
Ook bezochten we hier een Kangaroo opvang centrum. Het was een kleine opvang, bij een zeer toegewijd echtpaar in de achtertuin.
Dag 3 was een van de langste dagen on the road; bijna 800km! Om 5u werden we gewekt om ons klaar te maken wat ons mooi de kans gaf om onderweg een prachtige zonsopkomst te zien.
Einde van de dag kwamen we precies op tijd aan bij ons nieuwe kamp om nog de zonsondergang te zien.
De volgende dag was 1 van de dagen van de tour waar ik het meeste naar uitkeek; een sunrise wandeling door Kings canyon.
Hiervoor werden we wel om 4.15 gewekt maar dat was het hartstikke waard!
De eerste 10minuten moesten we stijl omhoog klimmen maar hierna was het een relaxte wandeling van ongeveer 3uur met prachtige uitzichten over de rotsformaties en de wijdse omgeving.
Fijn om na die lange busdagen eindelijk weer iets actief te doen.
Mijn 2de nacht in een swag was overigens een stuk beter bevallen, bij het kampvuur en onder een prachtige sterrenhemel viel ik in slaap zonder het koud te hebben.
Die middag was het tijd om onze reis voort te zetten richting Uluru. Het hoogtepunt voor velen! Hoewel t voor mij niets meer leek dan een grote rots midden in de outback is het voor anderen het hart van de aarde.
Uluru komt maar 348 meter boven de grond uit (en is 3.6km lang en 2.4 km breed) maar het schijnt maar het puntje te zijn van een enorm gebergte dat nog kilometers onder de grond doorloopt!
Ik moet zeggen dat toen in de verte deze gigantische rots aan de horizon tevoorschijn kwam het toch best magisch was. Een van de dingen die niet te omschrijven zijn maar die je moet ervaren... Werd toch maar weer gelijk bevestigd waarom ik zo graag zelf wil reizen en ontdekken en foto's niet genoeg voldoening geven.
Deze avond zagen we de zon verdwijnen achter het machtige gebergte van Kata Tjuta wat een prachtige gloed gaf op het rode zandsteen van Uluru.
Dag 5, het slapen in de swag was weer geen succes. De kakkerlakken en muizen die ik rond zag lopen en de dingo's en schorpioenen die in de buurt zijn deerden me niet eens, ik zorgde wel dat ik ver genoeg van de keuken af lag en er werd genoeg om me heen gesnurkt wat vast ook wel zal afschrikken? Maar die kou... Zodra de zon op komt is het wel gelijk erg warm, het werd deze dagen zo'n 36 graden maar snachts is daar nog niets van te merken...
Ik vond het dan ook weer geen probleem dat we om 4.15 werden gewekt door een zingende gids.
We begonnen de dag met ontbijt bij een prachtig uitzichtpunt waar vandaan je zowel Uluru als Kata Tjuta kon zien. De zonsopkomst gaf prachtige kleuren op deze bergen.
Hierna liepen we door het grote Kata Tjuta gebergte, behalve dat het erg indrukwekkend is om tussen de onwijs hoge rode rotsen te lopen kan ik hier niet veel over zeggen (kijk de plaatjes maar!).
De middag hadden we voor het eerst 1,5uur 'vrij', heerlijk om even niets te moeten!
Zonsondergang ervaarden we liggend naast de uluru rots waar we de rots van dichtbij steeds roder en roder zagen kleuren..
En toen was het dag 6, de laatste dag van de eerste tour. Na weer een prachtig zonsopgangs ontbijt liepen we om de Uluru heen (rondje van 10.4km, aardig groot dus). Het is nu nog legaal om de rots op te klimmen, mits de weersomstandigheden het toe laten, maar vanaf oktober 2019 mag dat niet meer.
Deze ochtend mocht het wel en we zagen verbazingwekkend veel mensen dit ook daadwerkelijk doen. Er staan namelijk overal borden en folders met het dringende verzoek om de Aboriginal cultuur te respecteren en de rots niet op te gaan. De Uluru rots is namelijk een heilige plaats voor de Aboriginals en al vele mensen hebben de beklimming niet overleefd omdat het een zware klim is pal in de zon.
Onze gids vertelde ons over de verschillende legendes, alle facetten van de rots hebben een bepaalde betekenis en er zijn ook verschillende heilige plekken rondom de rots die een speciale rol spelen bij mannen- of vrouwenrituelen, maar veel verhalen zijn er niet onder de algemene bevolking bekend.
We hadden een zeer toegewijde gids; toegewijd aan de mensen, aan de dieren, aan de geschiedenis, aan de cultuur, aan het eten, aan de muziek en aan ons.
Zoals ik al eerder in een van m'n verhalen heb geschreven worden de Aboriginals over het algemeen als uitschot van Australië behandeld terwijl dit natuurlijk toch de oorspronkelijke bewoners zijn. Ik vond het dan ook erg fijn om tijdens deze trip meer positieve en respectvolle dingen te horen en te leren over de Aboriginals. The red center ademt een en al cultuur en geschiedenis uit en onze gids wist hier veel over te vertellen.
Zondagavond eindigde onze tour in Alice Springs, we aten nog wat met z'n allen ter afsluitiging en ik dronk nog een biertje met een oude bekende die toevallig ook nu in Alice Springs was!
Tijd voor de volgende tour; in twee dagen van Alice Springs naar Darwin.
We gingen in elk geval door in het ritme van vroeg opstaan; om 5u werden we opgehaald om zo'n 900km te gaan afleggen. Onderweg stopte we bij een aantal plekken waar onder de Devils Marbles, een zeer uitgestrekt gebied met heel veel grote en ronde rotsen, maar het was die dag vooral heel veel rijden.
Gelukkig zaten we nu maar met 10 toeristen op eenzelfde bus als dat we de andere dagen met 21 zaten dus we konden het ons in elk geval een stuk comfortabeler maken.
Het mooie van deze tours is dat het elke avond weer een verrassing is in wat voor random plek je de dag zou eindigen. Deze keer was het in een plaatsje met welgeteld 23 inwoners. We sliepen in een motel waar ook een campground bij was in letterlijk de middle of nowhere, de dichtstbijzijnde boerderij was zo'n 100km verderop.
En gisteren hebben we dan de laatste kilometers afgelegd. Hoe dichter we bij Darwin kwamen hoe heuvelachtiger en groener de omgeving werd. Ook werd de luchtvochtigheid een stuk hoger en meer wolken met zelfs af en toe een kleine bui.
We hadden 2 zwemstops, sochtendsvroeg bij een natuurlijke warmwaterbron en smiddags bij een waterval. Bij beide plekken worden ook geregeld krokodillen in de buurt gesignaleerd maar die hielden zich nu schuil..
En nu zit het erop, de duizenden kilometers lange, bijna volledige rechte route van Adelaide naar Darwin.
We passeerden op de ellenlange Stuart highway niet veel verkeer maar onder andere wel verschillende indrukwekkende 'roadtrains', dit zijn vrachtwagens van meer dan 50m lang!
Ik moet zeggen dat ik zelfs van die vele uren in de bus, met een ver uitgestrekte rechte weg voor me uit en de droge vlakten aan weerszijde, heb genoten.
En nu is dan eindelijk tante Karina er en is het tijd voor het volgende stuk avontuur!
Het was een drukke week, we maakte langen dagen en korte nachten. Zagen elke dag de zon opkomen en ondergaan, zaten veel in de bus en maakten geweldige wandelingen. Ik zal proberen dag voor dag de afgelopen week te beschrijven en jullie zo een beetje een beeld te geven van wat ik allemaal heb gedaan en gezien.
Met een groep van 21 toeristen vertrokken we dinsdag ochtend met onze gids naar Flinders Rangers NP, de tour naar Alice Springs was begonnen!
De eerste dagen van de tour bestonden vooral uit veel, erg veel rijden. Er moesten flinke afstanden overbrugd worden om bij het midden van Australië uit te komen.
Naast wat boodschappen, een lunchstop bij een wijngaard en een wandeling door het prachtige gebergte van Alligator Gorge deden we de eerste dag dan ook niet veel.
Met donker kamen we aan bij onze campsite en toen we uiteindelijk de stroomvoorziening aan de praat hadden gekregen konden we ons gaan installeren.
Ik keek er best naar uit dat ik 4 nachten van deze tour in een 'swag' zou slapen; een soort matras met een regenhoes erom heen waar je in je slaapzak, onder de blote sterrenhemel, in gaat liggen. Nou ik kan je vertellen, de eerste nacht was gelijk vreselijk! Ok goed, het onder de sterrenhemel liggen en de vuurvliegjes zien gaan was prachtig maar het lag niet comfertabel, het was vreselijk koud en toen ik nog geen 5 seconden in bed lag zag ik een spin, ongeveer zo groot als m'n hoofd, naast m'n hoofd!! Jullie begrijpen wel dat ik gelijk klaar wakker was en mijn swag een paar meter verderop tussen een paar groepsgenoten in heb gepropt.
Ik was blij toen onze gids ons om 5.15 wakker maakte om op te staan, op dit verlossende moment lag ik al een tijd te wachten.
Gelukkig had ik voor de 2de dag maar weinig energie nodig. We reden zo'n 600km dwars door de uitgestrekte droge, rode vlakte (met toch ook nog verassend veel kleine groene bosjes) dus het uitzicht kende ik na een tijdje ook wel, tijd om mn ogen nog even te sluiten:).
Naast de droge, zanderige vlakte zagen we de grootste zoutvlakte van Australië, een aantal emoes en heel veel kangaroos, zowel dood als levend.
Onze gids controleerde een paar doodgereden kangaroos of ze niet nog een jong in hun buidel hadden die gered moest worden, bij 1 was dit inderdaad het geval maar hulp was al te laat...
De tweede nacht sliepen we in het bijzondere plaatsje Coober Pady. Dit mijnstadje staat bekend als 'Opal capital of the world'. Met een klimaat dat varieert tussen -2 en +50 graden bedachten de inwoners al jaren geleden dat het klimaat onder de grond veel leefbaarder is, net zoals in de mijnen waar zij werkten.
En dus sliepen wij vannacht, net als de locals, onder de grond.
In Coober Pady leerden we het een en ander over de mijnen, de kostbare Opal steen en het leven onder de grond.
Ook bezochten we hier een Kangaroo opvang centrum. Het was een kleine opvang, bij een zeer toegewijd echtpaar in de achtertuin.
Dag 3 was een van de langste dagen on the road; bijna 800km! Om 5u werden we gewekt om ons klaar te maken wat ons mooi de kans gaf om onderweg een prachtige zonsopkomst te zien.
Einde van de dag kwamen we precies op tijd aan bij ons nieuwe kamp om nog de zonsondergang te zien.
De volgende dag was 1 van de dagen van de tour waar ik het meeste naar uitkeek; een sunrise wandeling door Kings canyon.
Hiervoor werden we wel om 4.15 gewekt maar dat was het hartstikke waard!
De eerste 10minuten moesten we stijl omhoog klimmen maar hierna was het een relaxte wandeling van ongeveer 3uur met prachtige uitzichten over de rotsformaties en de wijdse omgeving.
Fijn om na die lange busdagen eindelijk weer iets actief te doen.
Mijn 2de nacht in een swag was overigens een stuk beter bevallen, bij het kampvuur en onder een prachtige sterrenhemel viel ik in slaap zonder het koud te hebben.
Die middag was het tijd om onze reis voort te zetten richting Uluru. Het hoogtepunt voor velen! Hoewel t voor mij niets meer leek dan een grote rots midden in de outback is het voor anderen het hart van de aarde.
Uluru komt maar 348 meter boven de grond uit (en is 3.6km lang en 2.4 km breed) maar het schijnt maar het puntje te zijn van een enorm gebergte dat nog kilometers onder de grond doorloopt!
Ik moet zeggen dat toen in de verte deze gigantische rots aan de horizon tevoorschijn kwam het toch best magisch was. Een van de dingen die niet te omschrijven zijn maar die je moet ervaren... Werd toch maar weer gelijk bevestigd waarom ik zo graag zelf wil reizen en ontdekken en foto's niet genoeg voldoening geven.
Deze avond zagen we de zon verdwijnen achter het machtige gebergte van Kata Tjuta wat een prachtige gloed gaf op het rode zandsteen van Uluru.
Dag 5, het slapen in de swag was weer geen succes. De kakkerlakken en muizen die ik rond zag lopen en de dingo's en schorpioenen die in de buurt zijn deerden me niet eens, ik zorgde wel dat ik ver genoeg van de keuken af lag en er werd genoeg om me heen gesnurkt wat vast ook wel zal afschrikken? Maar die kou... Zodra de zon op komt is het wel gelijk erg warm, het werd deze dagen zo'n 36 graden maar snachts is daar nog niets van te merken...
Ik vond het dan ook weer geen probleem dat we om 4.15 werden gewekt door een zingende gids.
We begonnen de dag met ontbijt bij een prachtig uitzichtpunt waar vandaan je zowel Uluru als Kata Tjuta kon zien. De zonsopkomst gaf prachtige kleuren op deze bergen.
Hierna liepen we door het grote Kata Tjuta gebergte, behalve dat het erg indrukwekkend is om tussen de onwijs hoge rode rotsen te lopen kan ik hier niet veel over zeggen (kijk de plaatjes maar!).
De middag hadden we voor het eerst 1,5uur 'vrij', heerlijk om even niets te moeten!
Zonsondergang ervaarden we liggend naast de uluru rots waar we de rots van dichtbij steeds roder en roder zagen kleuren..
En toen was het dag 6, de laatste dag van de eerste tour. Na weer een prachtig zonsopgangs ontbijt liepen we om de Uluru heen (rondje van 10.4km, aardig groot dus). Het is nu nog legaal om de rots op te klimmen, mits de weersomstandigheden het toe laten, maar vanaf oktober 2019 mag dat niet meer.
Deze ochtend mocht het wel en we zagen verbazingwekkend veel mensen dit ook daadwerkelijk doen. Er staan namelijk overal borden en folders met het dringende verzoek om de Aboriginal cultuur te respecteren en de rots niet op te gaan. De Uluru rots is namelijk een heilige plaats voor de Aboriginals en al vele mensen hebben de beklimming niet overleefd omdat het een zware klim is pal in de zon.
Onze gids vertelde ons over de verschillende legendes, alle facetten van de rots hebben een bepaalde betekenis en er zijn ook verschillende heilige plekken rondom de rots die een speciale rol spelen bij mannen- of vrouwenrituelen, maar veel verhalen zijn er niet onder de algemene bevolking bekend.
We hadden een zeer toegewijde gids; toegewijd aan de mensen, aan de dieren, aan de geschiedenis, aan de cultuur, aan het eten, aan de muziek en aan ons.
Zoals ik al eerder in een van m'n verhalen heb geschreven worden de Aboriginals over het algemeen als uitschot van Australië behandeld terwijl dit natuurlijk toch de oorspronkelijke bewoners zijn. Ik vond het dan ook erg fijn om tijdens deze trip meer positieve en respectvolle dingen te horen en te leren over de Aboriginals. The red center ademt een en al cultuur en geschiedenis uit en onze gids wist hier veel over te vertellen.
Zondagavond eindigde onze tour in Alice Springs, we aten nog wat met z'n allen ter afsluitiging en ik dronk nog een biertje met een oude bekende die toevallig ook nu in Alice Springs was!
Tijd voor de volgende tour; in twee dagen van Alice Springs naar Darwin.
We gingen in elk geval door in het ritme van vroeg opstaan; om 5u werden we opgehaald om zo'n 900km te gaan afleggen. Onderweg stopte we bij een aantal plekken waar onder de Devils Marbles, een zeer uitgestrekt gebied met heel veel grote en ronde rotsen, maar het was die dag vooral heel veel rijden.
Gelukkig zaten we nu maar met 10 toeristen op eenzelfde bus als dat we de andere dagen met 21 zaten dus we konden het ons in elk geval een stuk comfortabeler maken.
Het mooie van deze tours is dat het elke avond weer een verrassing is in wat voor random plek je de dag zou eindigen. Deze keer was het in een plaatsje met welgeteld 23 inwoners. We sliepen in een motel waar ook een campground bij was in letterlijk de middle of nowhere, de dichtstbijzijnde boerderij was zo'n 100km verderop.
En gisteren hebben we dan de laatste kilometers afgelegd. Hoe dichter we bij Darwin kwamen hoe heuvelachtiger en groener de omgeving werd. Ook werd de luchtvochtigheid een stuk hoger en meer wolken met zelfs af en toe een kleine bui.
We hadden 2 zwemstops, sochtendsvroeg bij een natuurlijke warmwaterbron en smiddags bij een waterval. Bij beide plekken worden ook geregeld krokodillen in de buurt gesignaleerd maar die hielden zich nu schuil..
En nu zit het erop, de duizenden kilometers lange, bijna volledige rechte route van Adelaide naar Darwin.
We passeerden op de ellenlange Stuart highway niet veel verkeer maar onder andere wel verschillende indrukwekkende 'roadtrains', dit zijn vrachtwagens van meer dan 50m lang!
Ik moet zeggen dat ik zelfs van die vele uren in de bus, met een ver uitgestrekte rechte weg voor me uit en de droge vlakten aan weerszijde, heb genoten.
En nu is dan eindelijk tante Karina er en is het tijd voor het volgende stuk avontuur!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
