Farmlife

12 mei was het moment daar, ik stapte in het vliegtuig om terug naar de andere kant van Australië te vliegen. In Rockhampton werd ik vriendelijk en open ontvangen door het gezin waar ik nu alweer 5 weken voor werk. De eerste maand van mijn 3 maanden hier zit er alweer op.

Voordat ik naar Australië vertrok had ik een working holiday visa aangevraagd, dit kost best wel wat geld maar het geeft je de vrijheid om een jaar lang in Australië te blijven en je mag dan ook werken.
Als je hierna nog langer wilt blijven kan je een second year visa aanvragen. Deze mag je aanvragen als je tenminste 3 maanden, of 88 dagen, specifiek werk doet. Dit houd over het algemeen werken op een boerderij in maar soms kan je bijvoorbeeld ook gaan werken in een bar in een zeer afgelegen gebied.

Zoals al eerder gezegd was 1 van mijn Ozzy dromen wel om daar te gaan werken op een zogenoemde 'cattle farm'. En het geluk was daar dat Jeroen via een oproep op Facebook in contact kwam met de eigenaren van een koeienboerderij in centraal Queensland die hulp zochten.
De farm is ongeveer 5000 hectare groot en er ze hebben er bijna 1800 stieren lopen. Naast de stieren hebben ze ook 5 paarden, 19 schapen en lammetjes, 5 kippen, 7 werkhonden waarvan er 1 net 6 pups heeft gekregen, nog een huishond en een net nieuw gekochte pup en een kat. Het is wel een gezellige beestenboel dus!
De jonge eigenaren (32 en 28 jaar oud) hebben 3 dochters (7, 5 en 2 jaar oud).
Jeroen en ik hebben ons eigen appartement vlakbij hun huis, dus geen tent dit keer!.

Het is redelijk afgelegen maar niet helemaal in de middle of nowhere voor Australische begrippen.
Om naar het dichtstbijzijnde dorp te gaan (Springsure, 1100 inwoners) moeten we eerst 12 km over een grindweg en vervolgens nog 22 km over het asfalt. Het dichtsbijzijnde stadje (Emerald, 13500 inwoners) is dan nog zo'n 70 km verder.

Na 5 weken ben ik ondertussen wel een beetje wegwijs op deze gigantische farm maar heb ik zeker nog altijd niet alles gezien!
De weilanden zijn hier niet zo overzichtelijk rechttoe rechtaan zoals je ze in Nederland ziet maar gaan dwars over heuvels, in bossen en door rivieren. Sommige stukken zijn niet eens afgezet met hekken maar alleen met een wildrooster zodat je soms op de doorgaande weg met je auto midden tussen een kudde beland.
Doordat het zo groot is en het land vaak aardig onbegaanbaar is rijden we heel wat af met een 4x4 pick up, een quad of een buggy. Het buiten zijn vind ik heerlijk! Grote vlaktes, bergen in de verte, weg springende kangoeroes en natuurlijk heel veel koeien.

Onze werkzaamheden verschillen per dag wat het werk afwisselend houd maar ook lastig; bijna elke dag doen we wel iets wat we nog nooit eerder gedaan hebben en we weten nooit waar we aan toe zijn.
In principe werken we van maandag tot en met vrijdag. We beginnen dan om 7u (als de zon net op is en de temperatuur nog rond het vriespunt is) en werken meestal tot 17.30 (dan begint het weer af te koelen en donker te worden). Het is hier nu echt winter, de nachten zijn koud maar overdag is het over het algemeen zonnig met een lekkere 24 graden maar om 18u is het alweer pikkedonker!

Sommige dagen werk ik samen met Jeroen en maken of repareren we bijvoorbeeld hekken, zetten we palen vast met cement, controleren we of er genoeg water in de tanks zitten en verschonen we waterbakken voor de koeien. Andere dagen werken we ook samen met de baas en drijven we bijvoorbeeld de kudde naar een andere wei of wegen we de koeien en geven ze medicijnen. Jeroen rijd op allerlei grote machines zoals een bulldozer en een bobcat en ik heb voor het eerst tractor gereden en bomen omgezaagd!
Ook mochten we een keer mee naar de 'koeienveiling', super mooi om te zien hoe dat in zijn werk gaat. Echt een veiling hoe je het in je hoofd hebt alleen dan buiten met allemaal koeien in hokken en verkopers die onverstaanbaar snel de prijzen oplullen.

Ik werk ook veel dagen in het huis, soms zorg ik ook voor de kinderen maar met name ruim ik veel op en poets ik als een malle. En ja er is veel werk te verrichten hier..

Emotioneel ben ik alle kanten op gevlogen de afgelopen weken.
Soms lijken de dagen te vliegen en andere dagen vraag ik me af of ik het hier wel 3 maanden vol ga willen houden.
Het ene moment ben ik heel blij met mijn keuze en voelt het alsof ik een droom leef en het andere moment voel ik me een zwaar ongewaardeerde poetsvrouw die eigenlijk wel meer in haar mars heeft...

Ik moest ook wel wennen aan het afgelegen wonen en het zeer beperkte sociale leven dat we hier hebben.
We maken lange zware werkdagen, eer dat we klaar zijn met werken is het donker en zijn we hartstikke moe. Maandag tot en met vrijdag zijn we dus echt gewoon op de farm.
Op de vrije dagen proberen we er wel even tussenuit te gaan wat ik heerlijk vind! De omgeving is super droog maar hartstikke mooi met vele bergen en nationale parken.
We zijn naar het Minerva National Park gegaan wat mooie uitzichten gaf over Springsure en de omgeving. En een ander weekend zijn we wat verder weg gegaan en hebben we 2 nachten in Carnarvon Natonaal Park geslapen. Een prachtig park met vele rivieren dwars door een 30 kilometer lange Gorge, hier kreeg ik Jeroen voor het eerst mee op lange en pittige hikes! We zagen veel mooie natuur maar er was ook veel Aboriginal art te zien.

Verder hadden we het geluk om het jaarlijkse dorpsfeest mee te mogen maken! Was wel grappig om te zien, het is hier 1 groot boeren gebeuren dus er waren houthakkerswedstrijden maar ook een wedstrijd voor de mooiste kippen en schapen, kleurwedstrijden voor de kinderen etc. etc. En dan was er natuurlijk ook nog een kermis waar ik met 1 van de kinderen mee in de botsauto's moest.

Ach zo vermaken we ons dus best prima, ik leer hier veel en het leven in Australië bevalt me eigenlijk nog wel even.