Eerste indrukken Myanmar

Toen ik 8 jaar geleden in Thailand was werd mijn interesse voor Myanmar gewekt. Ik sprak veel mensen die er geweest waren of er graag heen wilde. Het tikkeltje onebereikbare en vooral het pure van Myanmar sprak mij ook aan.
Toch kwam het er al die jaren nog niet van. Maar nu ik had besloten een paar maanden in Azië te gaan reizen ging ik er weer over nadenken; zal ik wel of niet in Myanmar gaan reizen en waarom?

De huidige situatie van Myanmar is regelmatig in het nieuws (met zijn bekende militaire dictatuur en jarenlange burgeroorlogen). Maar toch weten we er ook maar nauwelijks wat van, is het bijvoorbeeld wel veilig om hierheen te gaan? Volgens het ministerie van buitenlandse zaken is een groot gedeelte van Myanmar veilig om te bezoeken maar zijn er ook zeker gebieden waar je absoluut niet heen moet gaan!
En zit de bevolking wel op toerisme te wachtten? Dat blijft lastig natuurlijk, de een zal blij zijn met de economische steun die de toeristen meebrengen en de ander is bang dat we de eeuwenoude tradities zullen vernietigen.

Ooit was Myanmar een van de rijkste landen van zuid Oost Azië maar hoe komt het toch dat daar nu niets meer van over is? Momenteel leeft waarschijnlijk een derde van de bevolking onder de armoedegrens...

Ik besloot dat ik het met eigen ogen wilde aanschouwen, eens kijken wat ik er de komende weken uit eerste hand over te weten zal komen en of ik ergens een steentje kan bijdragen aan het welzijn van dit land.

Vorige week donderdag was het zo ver, ik vertrok van Maleisië naar Myanmar. Net voor de landing voelde ik toch wat spanning, waarom wilde ik hier ook alweer zo graag heen? Het was zo fijn in Maleisië zal ik het hier ook wel fijn vinden?

Nou ik kan je vertellen de eerste dag vond ik het zeker niet fijn, Ik vond het erg verdrietig om te zien hoe arm het hier is en hoeveel afval er overal ligt. Toch weer een shock om alle zwervers en bedelaars te zien.

Mijn eerste dagen in Myanmar spendeerde ik in Yangon, de grootste stad van Myanmar maar niet de hoofdstad (dat is sinds 2005 het uitgestorven Naypyidaw). Ik kwam er al snel achter dat er veel higlights 'under construction' zijn maar nog steeds was er genoeg moois en vooral schokkends te zien. Bizar hoe de mensen hier leven, overal waar ik kwam zag ik wel weer een vervallen hutje of wat gespannen doeken wat als huis moest voor doen.

Verder waren er wel een aantal dingen die me gelijk opvielen hier in Yangoon;
- Het verkeer rijd rechts net zoals wij gewend zijn maar de bestuurder in de auto zit ook rechts... Het blijkt dat ze hier ooit links reden maar dat dit van de een op de andere dag veranderd werd.
- Geen scooters in Yangoon! En dat is best bizar voor een Aziatische stad, deze zijn verboden in Yangoon.
- Heel veel monniken!
- Zo ongeveer iedereen (mannen en vrouwen) loopt hier in een lange rok 'longyi' genoemd.
- De meeste mensen hebben een soort gelige substantie op hun gezicht, dit is Thanaka, een natuurlijk goedje wat gemaakt wordt van een boomschors en water en wat gebruikt wordt als zonnenbrand maar het schijnt je ook een zachte huid te geven en de locals vinden het ook gewoon mooi...
- Overal wordt gratis groene thee geserveerd.
- Heel veel mensen hebben een rode mond en spugen constant rood speeksel uit... Ze hebben geen bloedend tandvlees maar kauwen op betelnut, een natuurlijk goedje wat dan weer wel slecht is voor je tanden.

Ondertussen ben ik alweer heel wat ervaringen verder maar daarover later meer :) !