Argentinie, Chili en een klein beetje Brazilie

Ik had mezelf voorgenomen om deze winter Nederland zoveel mogelijk te ontvluchten. Zo gezegd zo gedaan.
Na mijn mooie reis naar Nepal heb ik een maand van winterwondernederland genoten om vervolgens met Nikki naar het prachtige Argentinië af te reizen.

We hadden een goedkoop ticket gevonden vanaf Brussel (dat was ook gelijk het enige goedkope aan deze reis) en daar lieten we wit België achter ons.

In Juni had ik al een voorproefje mogen nemen, toen was ik samen met mijn tante Karina en nichtje Eline een week naar Buenos Aires, de stad waar ik nu ook de eerste paar dagen door zou brengen met Nikki.
Het voelde vertrouwd om weer in Buenos Aires te zijn en samen met Nikki genoot ik weer van deze fijne, kleurrijke stad.

Op dag 1 moest er geld gewisseld worden. In Argentinië kan je maar 120 Euro per keer opnemen (wat heeeeeel snel op is, je kan namelijk ook lang niet altijd de kosten in een restaurant of hostel pinnen) en daar betaal je dan nog 6 Euro over. Aangeraden word dan ook om veel Euro's of Dollars mee te nemen en deze ter plekke om te wisselen. Het meest voordelige is om dit op straat te doen, in de welbekende Calle Floria staan een heleboel mannetjes die 'cambio cambio' roepen, een soort van gedoogd illegaal inwisselen. Klinkt erg spannend en dat is het ook. Daar loop je dan met je grote buidel geld. Ik besloot het maar te verdelen onder m'n broekzakken, bh en tas.

Nu we geld hadden was het tijd om uit te geven! Met Nikki langs de highlights van de stad gegaan en vooral het vele streetart bewonderd.

Na een paar dagen was het tijd voor onze eerste lange busrit in Argentinie, op naar Puerto Madryn! De busritten hier staan erom bekend dat ze duur maar dan ook wel luxe zijn.
Je hebt de keuze uit 'first class' (brede stoelen die helemaal plat kunnen), 'cama' (brede stoelen die bijna helemaal plat kunnen) en 'semi cama' (de gewone touringbus stoelen zeg maar). Wij kozen voor de gulde middenweg; cama dus.
We werden ontvangen met een snoepje, kregen een warme maaltijd met een glas rode wijn, kregen een dekentje en kussentje en in alle vroegte werden we gewekt voor het ontbijt en aansluitend de bingo. Na 19uur kwamen we aan in Puerto Madryn en ik moet zeggen dat de busrit totaal niet tegen viel.

In Puerto Madryn zijn we naar het schiereiland Peninsula Valdez gegaan. We waren er jammer genoeg niet in het walvissen of orka seizoen (vanaf half februari jagen de orka's naar zeeleeuwen op het strand wat unieke beelden geeft) maar hebben wel veel andere dieren gezien (zeeleeuwen, zeeolifanten, pinquins, alpaca's, soort struisvogels, gordeldiertjes etc.).

Na 2 nachten een bed was het tijd voor onze volgende busrit. In 19u naar Rio Gallegos om daar over te stappen op een bus van nog eens 5uur naar El Calafate. Dit keer geen Bingo helaas.

In El Calafate sliepen we in een gezellig hostel met prachtig uitzicht over het superblauwe meer. Ons plan hier was om een plan te maken voor als we terug kwamen van de trekking die we in Torres del Paine gingen doen. Dat was namelijk onze volgende stop.

Met de bus vertrokken we sochtends vroeg van El Calafate naar Puerto Natales. Nadat we 4 keer van bus moesten wisselen gingen we dan eindelijk het kleine stadje uit en trok de route over de mooie Ruta 40 naar de grens van Chili en vervolgens naar Puerto Natales.

De volgende dag begonnen we dan aan onze 4 daagse trekking door het nationale park, de welbekende W-trekking.
Wij hadden de trekking van West naar Oost geboekt zodat we de highlight 'Tres Torres' op de laatste dag zouden beklimmen.
Met zijn tweeën liepen we van hostel naar hostel in de vorm van een W. Elke dag werden we aan het einde van de dag op onze nieuwe slaapplaats opgewacht met een pisco sour (het lokale drankje van Chili). We kwamen langs gletsjers, langs heel veel prachtige blauwe meren, liepen omhoog en omlaag, door bos, over beekjes en door open vlakte, springend, klimmend en lopend, door regen wind en met een zonnetje... Oftewel het waren 4 prachtige veelzijdige en vermoeiende dagen.
Onderweg kwamen we geregeld andere wandelaars tegen, van alle nationaliteiten en leeftijden. Sommigen helemaal bepakt met hun kampeerspullen. Nikki en ik hadden voor het gemak van een bed en klaargemaakte maaltijden gekozen maar achteraf gezien hadden we ook in een tent kunnen slapen die dan al voor je klaar staat.

Hierna gingen we weer terug naar Argentinië en alsof we nog niet genoeg gewandeld hadden besloten we naar het kleine knusse wandelaars dorpje El Chalten af te reizen. Weer een prachtige rit over de ruta 40. El Chalten is een klein gehucht met veel leuke horeca waar iedereen na een lange dag wandelen samen komt voor happy hour. Naast dat wij hier uiteraard uitgebreid kennis hebben gemaakt met de locale horeca hebben we ook weer gewandeld met als hoogte punt toch wel de dagtrekking naar Laguna de los Tres aan de voet van de Fitz Roy berg (die met mooi weer al goed te zien is vanuit het stadje). Het ene naar het andere adembenemende uitzicht kregen we weer te zien en zo was het uiteindelijk niet eens zo zwaar.

Hierna was het wel even klaar met wandelen, we gingen terug naar El Calafate om van daaruit een dagtour te doen naar de Perito Moreno gletsjer. Vanaf een kleine afstand konden we deze gigantische gletsjer bewonderen (70m hoog boven water, 5km breed en oneindig diep). Met veel kabaal hoorden we geregeld stukken ijs afbreken en in het water vallen maar dat hield ons er niet van tegen om de gletsjer, begeleid door een gids, op te gaan. Met een bootje werden we nog dichter naar de gletsjer gebracht waarna we ijzers onder onze schoenen kregen en het ijs op konden. Wat een bijzondere ervaring!

Hierna vonden we het toch echt tijd voor zon en ontspanning en vlogen we via Buenos Aires naar Iguazu. Hier kwam ook Karen heen en zo waren we nog een paar dagen met zijn 3en voordat Nikki weer naar Nederland moest gaan en Karen en ik met zijn 2en verder gingen.
In Iguazu was het heerlijk warm, zo'n 30 graden. En in die heerlijke warmte hebben we de gigantische verfrissende Iguazu watervallen bezocht.
We zijn een volle dag aan de Argentijnse kant geweest, wat is dit een gigantisch park! Wat veel watervallen en wat zijn ze groot! Aan de Argentijnse kant zijn verschillende wandelpaden aangelegd waardoor je zowel bovenlangs als onderlangs langs de watervallen kunt lopen. Ook zijn we nog met een boot erg dichtbij gekomen (lees; totaal doorweekt!).
De dag hierna gingen we naar de Braziliaanse kant, vanaf deze kant zie je vooral een heel goed overzicht van de vele grote watervallen.

Toen was het tijd om afscheid te nemen van Nikki, Nikki vloog terug naar Nederland en Karen en ik vlogen door naar Salta.

Salta is een stad in het noorden van Argentinië, een super knusse en sfeervolle stad. Hier zagen we gelijk veel meer cultuur, kleurrijke mensen met kleurrijke verkoopwaar.
Vanuit Salta hebben we een dagtour gedaan langs het beroemde treinspoor van 'tren de las nubes' die dwars door de bergen lijdt richting de zoutvlakten. De zoutvlakten waren een stuk minder indrukwekkend dan die ik in Bolivia had gezien maar het blijft mooi zo'n grote uitgestrekte witte vlakte. Vervolgens ging we weer over allerlei hobbelweggetjes langs mooie bergen (de berg van de 7 kleuren die we later nog in veel meer indrukwekkende vormen hebben gezien) terug naar Salta.

Daarna hebben we 2 dagen zelf rond gereden in een huurauto. Wat was dat heerlijk zeg! Rijden waarheen je maar wilt en stoppen wanneer je maar wilt. We besloten via Cachi naar Cafayate te rijden, een uitdagende hobbelige route en zo kwamen langs het ene natuurwonder na het andere; onwijze rotsformaties, kilometers lange vlakte met ontelbare grote cactussen, bergen, rivieren en dorpen waar helemaal niets was. Cafayate is een schattig levendig dorp midden in het tweede grote wijndistrict van Argentinië. Als we langer de tijd hadden hadden we hier zeker meer tijd door willen brengen!
In het tweede grote wijndistrict moesten we natuurlijk wel een bezoekje brengen aan een wijnhuis, het werd Piatelli, hier hadden we goede verhalen over gelezen en het was dan ook echt een prachtige plek! En prachtig groot pand omgeven door wijnranken, rozenstruiken en palmbomen. We kregen een rondleiding door de brouwerij en mochten 7 van hun heerlijke wijnen proeven.
Na een heerlijke lunch was het tijd om weer richting Salta te rijden en ook dit was weer een prachtige route waar veel fotostops bij nodig waren.

Na Salta hadden we een weekend stop in Cordoba, een grote hippe studentenstad waar we veel hebben genoten van het lekkere eten en drinken. In Argentinië is het normaal om laat te eten, dan te borrelen en rond een uur of 2/3 wordt het tijd om te gaan dansen in de club tot in de ochtend. Voor ons vermoeide Hollanders telkens weer een kleine uitdaging om niet in te kakken als we om 1u nog niet konden gaan dansen.

En na dit weekend was het weer tijd voor een nachtbus, en deze was niet zo'n succes. Na een paar uur stapvoets gereden te hebben moest de bus stoppen in een garage en was de conclusie na lang kijken, proberen en nog een proberen dat de bus niet verder kon rijden. We konden in een andere bus maar dat was dan wel 'semi cama'. Tja hier blijven was ook niet echt een optie dus wij naar de semi cama waar we de volgende ochtend aardig gebroken uitkwamen in Mendoza.

Mendoza staat bekend als het grootste wijndistrict van Argentinië, ja dan kan je wel raden wat we hier gingen doen.
Na een dag bijkomen van de busrit namen we een lokale bus richting het plaatsje Maipu. Daar huurden we een fiets en vermaakten we ons urenlang met het fietsen van het ene wijnhuis naar het andere en van de ene proeverij naar de andere. Grappig feitje; de Argentijnen vinden blijkbaar dat je pas kan proeven als je een heel glas op hebt want aan kleine beetjes doen ze hier niet.

Toen we voldaan waren van de Argentijnse wijn was het tijd om door te gaan naar het volgende wijnland; Chili! We hadden frontseats geboekt voor de 6uur durende busrit van Mendoza naar Santiago die dwars door het Andes gebergte ging. We zagen weer prachtige bergen, sneeuwtoppen in de bergen en uitgestorven ski dorpjes. In Santiago genoot ik van mijn laatste avond van deze reis, ook weer een mooie, hippe stad met voldoende barretjes.

En nu ben ik alweer 3 weken terug in Nederland en kijk ik terug op een super veelzijdige reis waarin ik, in goed reisgezelschap, aardig wat kilometers heb afgelegd.
Het waren prachtige weken. Erg dure weken ook, maar het was elke cent waard!